Cartoon: vaginistisch restaurant

Ter gelegenheid van Valentijn, dagen zonder vlees en wat nog, hier een herwerkte versie van een cartoon die ik jaren geleden maakte. Aangepast aan de nieuwe stijl.

Cartoon: Dagschotel

Er zit veel coke in Antwerpen, zegt men. En dat klopt.
Dan heb ik het niet over de gelijknamige frisdrank, maar wel degelijk over het witte poeder dat net iets meer kost dan een al even spijtig pakje speed of een blikje red bull.

Dit is erg goed te zien in de horeca-sector. Vaak wanneer mijn vrouw en ik op restaurant gaan, worden we geconfronteerd met iemand die het goedje duidelijk een warme neus toedraagt. Glazige ogen, overdreven zelfverzekerd, zenuwachtig schuifelend en bovenal een antwoord klaar nog voor je iets hebt gezegd. Coke maakt van mensen arrogante klootzakken, en hoewel het grappig is om te zien, kan ik er me ook enorm aan storen. Dit in combinatie met de gekende Antwerpse branie, maakt een avond op restaurant soms tot een enerverend gebeuren. Geeft uiteindelijk wel inspiratie voor cartoons.

Da's dan weer wel leuk.

Cartoon: kokerellen

... oftewel hoe de hype van kookprogramma's opeens ophield te bestaan.

Sjongejonge, kijk ik uit naar die dag. Sorry Peter Van A. U kan het altijd nog als presentator van een spelshow waarin alles zich in het donker afspeelt proberen.

Z

Cartoon: crepes

Cartoon: Japans...

Fout, vettig, vies... maar wel lacheuh!

Zwart/wit versie voor de kleintjes om in te kleuren... Mijn kleurversie komt later wel eens...

Z

Cartoon: gesloten deuren

Hank and Beulah 43: Hank's own assertiveness

Cartoon: Mijn Restaurant

Huh? Zimbob op vrijdag??? Wasmeda...?
Geen paniek, oh sensuele en onvermijdelijk boeiende fanbase, zoals altijd krijgen jullie ook deze zondag weer een verse toon. Vanwaar dan deze doordeweekse actie? Wel: tijd om kleur te bekennen. Vlaanderen was de voorbije weken, neen: maanden, in de ban van het VTM programma 'Mijn Restaurant'. U kent het vast wel: diverse koppels (lees steden) krijgen de kans om een restaurant uit de grond te stampen... opbouwen... en eventueel te krijgen; mits het winnen van de keuringsrondes en populariteitsstrijd. Meer weten? Zoek het op, lazy scum!
Enfin. Ik kende het concept van de Australische versie omdat mevrouw Zimbob graag Vitaya kijken mag. Vandaar dat ik zo veel teken... Walgen deed ik ervan. Stomme show, stomme zender, stom opzet.
Maar ik ben maar een mens en al snel doodde ook ik menig avond voor de buis voor dit verslavende doch ergerlijke niemendalletje. Zo won het lesbische Limburgse koppel Yanaïka en Stephanie al gauw ook mijn sympathie. De overwonning was hen dan ook van harte gegund. Jammer genoeg bleek gisteren uit de finale dat Vlaanderen anders had beslist. De verslagenheid was groot. Ik hoop dan ook dat ze het verlies snel te boven komen en even hard gun ik het de uiteindelijke winnaars. Het is maar een spelletje. Blij ben ik wel dat het eindelijk gedaan is met Mijn Restaurant. Gedaan met die 'slime oozing out of my TV-set'. (Al verwacht ik dra een nieuwe versie van de format, zucht).
Maar voor nu: Fini!!
Gedaan met potten kijken.

Zimbob, gemarineerd varkenslapje

Cartoon uit de oude doos: Soep

Wowie zowie, wat is Zimbob laat vandaag! Honderden SMSjes kreeg ik, tientallen telefoons, 2 faxen en één oplawaai (maar dat had dan weer te maken met het nijpen in een mevrouw haar tetten). Maar, jongens en meisjes, zondag is zondag. En vandaag kon ik gewoonweg niet 's ochtends posten wegens niet hier. Neen, Zimbob was daar.

Goed. Eentje uit mijn oude doos deze week, en oud is ze. Het moet al weer tien (ja 10!) jaar geleden zijn dat ik deze strookstripjes maakte. Hele andere stijl dan nu, maar ik vind ze nog altijd geinig. Ik heb by the way deze week zo weinig tijd gehad dat ik niet anders kon dan mijn geweer te laden en me in de duistere ondergrondse gewelven van mijn archief te wagen. Ik ben er gelukkig heelhuids uitgeraakt en beloof plechtig, op mijn communiezieltje, dat er volgende week weer een Hank en Beulah klaarstaat.

Ga nu, en geniet verder van het leven.


Zimbob, nooit zijn communie gedaan.

Cartoon: Eerlijkheid / Illustratie: CD Kroniek

Zozo, het is weer druk geweest in huize Zimbob. Ik heb het gevoel dat ik niets anders meer doe dan tekenen. En zo heb ik het graag. ('t is trouwens lichtjes overdreven, er is altijd nog de afwas, het stofzuigen, het koken, het...)
Maar goed. Donderdag vond ik ook nog de tijd voor wat ontspanning. Zo ging ik met mijn maat naar de ronduit gewéldige expositie van Paul McCarthy in het SMAK. Hij loopt ten einde dus rep je nog snel daarnaartoe! Zimbob raadt aan! En zet je oren open voor de dwaze commentaren van enkele elitaire bezoekers. 'Is dat nu kunst?' HAHAHAHAHAHA..
Goed, bij de cartoon van deze week krijg je nog eens een illustratie. Het is een ontwerp dat ik maakte voor de nieuwe CD van Kroniek AKA Krono. De beste rapper van Oost-Vlaanderen, zoniet van België. Check zeker ook eens zijn MySpace en houd deze jongen in de gaten. U hoort nog van hem. Buiten het rappen is hij immers ook nog eens full time toffe pee. En hij heeft goeie smaak, getuige de Cd-cover: 't jaar van de zwartzak. Ch-ch-ch-check it out!

Ik groet u en zet me aan de tekentafel!

Zimbob, inspired

Cartoon: spontaan

True story. Of toch bijna...
Op een keer belandde mijn pa, zijn vrouw en hun aanhangselen (zijnde: mijn broer; zijn wijfje, het mijne en ikzelf) op zoek naar een hapje te eten, in het veel te chique en vooral veel te dure l'auberge du pecheur. (pardon my French).
Sowieso houd ik allesbehalve van zulke pompeuze bedoeningen, maar dit sloeg echt wel alles. Niet alleen was de angst in mijn vaders ogen af te lezen toen hij de kaart met prijzen kreeg (daar ging weer een maandloon), ook moesten we het stellen met een walgelijke verschijning als ober.
Het was echt een wandelend archetype rijkeluiskindje; dat geboren wordt met een roze lacostepolo en een paul & shark blazer daar sjofel bovengeknoopt. Hij werkte er duidelijk enkel om zijn vader te behagen en om zijn cokeverslaving te onderhouden. Zijn onberispelijke immer gewassen ogende haar zal vast veel ge-fond-de-teinte marinaatje's harten doen sneller slaan, ik was al blij dat ik het niet in (een van mijn) voorgerechten vond.
Enfin... u kunt hem u zo voorstellen.
Deze twat slaagde er in de ene ongeslaagde grap na de andere te fabriceren tussen de gangen door en daar dan bij te zeggen :'excuseer, soms ben ik wat spontaan, mevrouw', in de hoop zo op de sympathie van mijn vaders vrouw te kunnen rekenen. Wie weet kreeg hij wel een hogere fooi om zo een extra gram troep te kunnen scoren. Mjn broer en ik hadden al gauw door waarom hij telkens weer vrolijker ronddartelde...
Maar ja... goed dat er ook zulke mensen zijn. Waar zou ik anders over moeten schrijven?

Zimbob, roodverbrand

Cartoon: sushi

Ik ben dol op sushi. Sashimi, zo u wil. Niet dat ik een echte kenner ben van de Japanse keuken of cultuur, maar ze heeft me wel altijd aangesproken. Al van toen ik in de karate ging.
Die geinige kleine mensjes die met veel allure en beweging de giftigste vissen voor je bereiden. Zalig.
Helaas is het meestal iets minder spectaculair. De sushi die je koopt zijn doodgewone tamme en vetgemeste zalmpjes of andere schubberds, ze zijn voorverpakt en er staat op het lelijke plastic ook nog eens een houdbaarheidsdatum. Die is gelukkig wel erg dicht bij de verpakkingsdatum, want, dat weet u ook, sushi moet vers zijn.
Weinig uitdagende plastic lunch van bij den afhaaljapanees. Zucht. Laat mij maar in de waan en zeg me dat de fugu is gesneden door de laatste grootmeester die op dat moment op de vlucht was voor een bende samurais omdat hij een hunner dochters het hof had gemaakt.
Hoe dan ook, het is de smaak die telt. En die is altijd goed.
Ik ben dol op sushi.

Zimbob, hongerig.

Cartoon: Vaginistsich restaurant

Ik excuseer mij alvast tegenover mijn jongste fans, maar een cartoonist moet nu eenmaal stout kunnen zijn...
Zelf ben ik overtuigd vegetariër, maar ieder het zijne if you ask me. Soms drijven ze de nieuwe eettrends toch echt wel te ver. Van veganisten naar macrobioten naar insecteneters. Neen, echt.
Alle eer gaat naar mijn vrouwtje die deze wonderfijne taalgrap bedacht. De toevoeging van de gesloten mosselen is geheel de mijne. Nogmaals het bewijs dat we leven in perfecte symbiose. Het is fijn vertoeven in dit warme nestje.

Zimbob