Cartoon: Eurosong

Tja, van die tekst vorige week is niet veel meer gekomen wegens: lui. He, mag ik even?
Maar goed. Ik heb me deze week weer druk genoeg mogen maken om de dwaasheid van het bestaan en dat levert 'vaneigens' weer mooie plaatjes op. Eurosong, bijvoorbeeld, is mij al jaren een doorn in het oog. De rozenstruik van tante Esmeralda ook, maar dat is een ander en vooral veel pijnlijker verhaal.
Het is niet genoeg voor ons, de gemiddelde Vlaamsche tv-slaaf, dat er een kitschpap als het Eurovisiesongfestival (brrr) bestaat; neen, tegenwoordig doen wij onze belkredieten ook nog eens al te graag op aan het stemmen op de meest onnozele act om te sturen naar het Oostblok. Ja, want dat is waar het E-songcontest de afgelopen jaren een petrischaaltje heeft gevonden. Goed, voorrondes dus. Wekelijkse shows waarin we te zien krijgen hoe een afgedankte omroepster het opneemt tegen een overjaarse midliferocker; en hoe de integratie volledig lijkt doordat er nu ineens wel gekleurde mensen op de buis mogen. Zucht.
Wéken aan een stuk, én, van kwaad naar erger. Uiteraard is er van muziek geen sprake. Eurosong is dan ook geen muziekwedstrijd. Je maakt meer kans om te winnen als je als jongedame kan uitpakken met een extreme close-up van een sprekende venusheuvel; of wanneer je blijkt opgestaan uit een duizend jarige slaap temidden van enkele GFT-containers (zie Lordi). Of als kalkoen. Dat kan ook.
U hoort het, Zimbob is geen fan. Toch wens ik de Belgische inzending veel geluk toe. En dat we laatste mogen worden. Dat zou pas eervol zijn.

Zimbob, like the wind

PS, dit is al mijn tweede eurosongcartoon. Eerste vergeten? Klikkerdeklik.

Cartoon: vreemdgaan

Zo, en dit is dan voor al die vunzigaards die me maar blijven smeken om meer 'naked ladies' te publiceren. Omdat het bijna Valentijn is krijgen jullie deze hier kado. Spijtig, want ik had jullie veel liever over het genante voorval van gisteren verteld. Dat Zimbob en diens vrouwtje gisteren met vrienden hadden afgesproken 'bij den Indiër' (zie toon twee weken geleden). Dat we daar als eerste waren en heel hartelijk werden ontvangen. Dat we een overvol glas wijn en enkele paperdams mét allerhande dipjes van het huis kregen. Dat de lieve uitbater ons vertelde over zijn thuisland en direct inzag hoe een fijne en integere mensen wij waren. Dat het na datzelfde glas wijn en hapjes tot ons doordrong dat we in het verkeerde restaurant zaten...
Spijtig, het had fijn geweest dit met jullie te delen.
Anyway, kort nog dit: broodbakmachine.

Ik zie jullie volgende week? Dan steek ik mijn broek af.

Zimbob, exceptioneel pleonastisch

Cartoon: pick up lines

Zelf was ik nooit een held in het verzinnen van pick up lines. Ik heb er in den tijd dan ook heel wat onzin uitgeflapt, met vaker anti-succes dan succes tot gevolg. Steevast benaderde ik een meisje met iets als: "Wist je dat de draagtijd van een olifant zo'n 18 tot 22 maanden is?" of "We zitten nogal in een communautaire crisis, hee?". Vaak dacht dan zo'n vrouwtje dat ik de olifant als metafoor voor haar gebruikte, of dat ik met communautair iets heel stouts en heel dominants met haar van plan was. Enfin, u begrijpt me. Ik probeerde hen dus in te pakken met mijn intellect. Niet simpel voor iemand die duidelijk niet op de eerste rij stond toen die werden uitgedeeld. Ik vermoed dat ik op dat moment naar de wijven stond te gapen.
Gelukkig merkte ik later dat vrouwen in meer dan branie alleen geïnteresseerd waren, en, het toeval wil dat ik gezegend ben met een goddelijk lichaam. Niet dat ik wil pochen, maar mensenlief, wat ben ik een lekker ding. Ik besloot op zeker moment ook maar om mijn mond te houden en de vrouwtjes op mij te laten afkomen. En kijk, op de vooravond van mijn 68ste verjaardag raakte ik dan eindelijk van straat. Ik vond een meisje dat mij nen toffe vond. Niettegenstaande zij blind was, en geweldig uit haar bakkes stonk, was ze voor een tijdje de mijne. Ik ben haar eeuwig dankbaar. Het was dan ook met pijn in het hart dat ik haar portefeuille pikte en haar achterliet.

Zimbob la mouche